Triles

Długo dojrzewał ten pomysł, długo… W wolnych chwilach kreśliłem coś tam na skrawkach papieru, potem je gubiłem, obmyślałem nowe systemy, a potem je porzucałem stwierdzając, że zestaw 164 elementów jest nieco za duży. Chciałem opracować prosty system gry „kafelkowej”, ulokowanej gdzieś pomiędzy dominem, Tantrixem i Traxem, nie wymagający liczenia punktów w czasie rozgrywki ani stosowania dodatkowych akcesoriów oraz pozbawiony kłopotliwych zakazów. Powstał zestaw trójkątnych płytek – początkowo liczył ponad 80 kamieni, jednak po pierwszych testach okazało się, że 52 doskonale sprawdzają się w grze. Pozostało doszlifowanie reguł – systemu kar i nagród, określenie warunków zwycięstwa. Prezentowane poniżej zasady są przetestowane przez kilka osób (dzięki, Pomimo!), ale liczę na wsparcie ze strony internautów. Grę łatwo spreparować w domu – a może raczej w biurze, bo zalaminowany wydruk sprawdza się dużo lepiej :) Plik z kafelkami do samodzielnego rozcięcia jest do pobrania tu: triles

Przed rozpoczęciem rozgrywki gracze losują z zakrytej puli po osiem kamieni i umieszczają je przed sobą w ten sposób, aby były niewidoczne dla przeciwnika. Można oczywiście trzymać je w dłoni… Następnie na stole należy umieścić kolejny wylosowany z puli kafelek – tym razem odkryty. Będzie on umożliwiał rozpoczęcie rozgrywki. Jeden z graczy wybiera kolor, drugi decyduje o tym, kto rozpocznie rozgrywkę.

Kolejne, wykonywane na zmianę i obowiązkowe ruchy graczy polegają oczywiście na dokładaniu kolejnych kafelków, po jednym w przypadajacej na gracza kolejce, do leżących już na stole w ten sposób, aby kolorystycznie pasowały do siebie fragmenty białych i czarnych linii na ich krawędziach. Jeśli gracz nie może wykonać ruchu zgodnego z regułami, musi dobrać z puli kamień. W tej kolejce nie może go już wyłożyć na stół, ruch wykonuje przeciwnik.

Gracz dokładając kafelek do leżących już na stole musi przedłużyć przynajmniej jedną linię swojego koloru, nie wolno mu natomiast tworzyć „kropek” w swoim kolorze ani zamykać istniejących linii w swoim kolorze. Można łączyć istniejącą otwartą linię z inną, zamkniętą, lub tylko z półkolem będącym zakończeniem linii. Na pierwszym rysunku – dwie możliwości ruchu czarnego. Na drugim – ruchy niedozwolone dla czarnego (z lewej – utworzenie kropki, z prawej – zamknięcie linii w swoim kolorze)

Jeśli graczowi uda się dołożyć kafelek zgodnie z powyższą zasadą i jednocześnie utworzyć kropkę w kolorze przeciwnika, to za każdą utworzoną w ten sposób kropkę przeciwnik musi dobrać do ręki jeden kafelek z puli.

Utworzenie pętli z linii własnego koloru jest premiowane dodatkowym ruchem. Jeśli w jego wyniku powstanie kolejna pętla, to gracz może wykonać następny ruch, itd. Najprostszą pętlą jest oczywiście kółko utworzone z dwóch płytek – jak na rysunku poniżej.

Jeśli gracz w swoim ruchu umieści na stole kafelek w ten sposób, że będzie on pasował jednocześnie do dwóch innych leżących już na stole, to może przekazać przeciwnikowi do ręki jeden ze swojej ręki. Przykładowy „klin” na rysunku poniżej.

Wszystkie te bonusy mogą się oczywiście kumulować – po ruchu czarnych z rysunku poniżej gracz przekazuje przeciwnikowi jeden z kamieni ze swojej ręki (za „klin”), przeciwnik dobiera jeszcze jeden kamień z puli (za utworzenie kropki w jego kolorze), gracz czarny wykonuje dodatkowy ruch (za utworzenie pętli).

Wygrywa ten z graczy, który jako pierwszy pozbędzie się wszystkich płytek ze swojej ręki.

Można próbować rozegrać kilka gier z innym wariantem zasad – polecam szczególnie:

• granie „w otwarte karty”, z kamieniami wyłożonymi przed sobą na stole”
• granie z odsłoniętym jednym kamieniem z puli – gracze otrzymują wówczas dodatkową informację, która wpływa na ich decyzje
• zezwolenie na zamykanie kropek w swoim kolorze, po którym gracz dobiera kamień z puli do ręki. Innymi słowy – za każdą zamkniętą kropkę na stole kamień do ręki dobiera gracz, którego kropka została zamknięta.

Czekam na opinie, sugestie, uwagi…