Kensington to doskonała, prosta strategiczna gra dla dwóch graczy, która powstała w 1979 roku – niestety od dawna nikt jej nie wznawiał, choć swego czasu miało ją w swojej ofercie pięciu wydawców gier. Miałem sporo szczęścia – od jakiegoś czasu zabierałem się do zredagowania jej reguł na stronę, kiedy kilka dni temu trafiłem na pięknie zachowany, nieużywany egzemplarz zapakowany w folię ochronną do przechowywania longplayów… w sklepie z używaną odzieżą. Zainwestowałem 6 złotych :) Autorami Kensington gry są Brian Taylor i Peter Forbes, obaj panowie są jeszcze autorami ciekawej gry Vagabondo, Taylor podpisuje się również pod Skirrid (jako współautor z Markiem Eliotem) oraz King Tut.
Plansza do gry to sprytny wzór złożony z kwadratów i trójkątów, które tworzą siatkę. Gracze stawiają swoje piony na węzłach siatki dążąc to zajęcia wszystkich narożników sześciokąta, co jest równoznaczne ze zwycięstwem.
Kensington to gra warta przypomnienia – przekonałem się o tym po pierwszej rozgrywce. Slogan na opakowaniu gry głosi: minuta na naukę – całe życie na doskonalenie. Standard. Ile razy już to widzieliście? W tym przypadku jest to prawda… Początkujący gracz nie poczuje się raczej zagubiony w regułach, co ciekawe – lepiej takiego nie lekceważyć… Naprawdę może wygrać z własnym nauczycielem :)
Gra przypomina troszkę młynek, przez umieszczanie swoich pionów na planszy i przesuwanie ich od węzła do węzła w celu utworzenia określonej formacji na planszy. Zwycięstwo zapewnia obstawienie swoimi pionami sześciokątów, ale aby tego dokonać trzeba posłużyć się mniejszymi bonusami w trakcie gry.
Ale zacznijmy od początku: każdy z graczy dysponuje piętnastoma pionami w swoim kolorze. Gra rozpoczyna się na pustej planszy, w pierwszej fazie przeciwnicy wykonują na zmianę ruchy polegające na umieszczaniu swoich pionów na wolnych węzłach planszy, a więc na jednym węźle może stać tylko jeden pion. Faza druga rozpoczyna się w momencie umieszczenia wszystkich pionów na planszy – teraz gracze mogą przesuwać na zmianę swoje piony na sąsiedni, wolny węzeł planszy. Oczywiście oznacza to, że podczas wykonywania ruchu nie wolno przeskakiwać nad pionami stojącymi na planszy, niezależnie od tego do kogo one należą.
Podczas obydwu faz gracze korzystają z systemu „bonusów”:
- utworzenie trójkąta umożliwia przeniesienie dowolnego piona przeciwnika na inne, wolne pole planszy
- utworzenie kwadratu z pionów w swoim kolorze umożliwia przeniesienie dwóch pionów przeciwnika na wolne pola planszy
- jednoczesne utworzenie trójkąta i kwadratu („domek”) z pionów w swoim kolorze również owocuje możliwością przestawienia dwóch pionów przeciwnika
Jeśli gracz nie może wykonać ruchu w przypadającej na niego kolejce, musi spasować. Ruch wykonuje przeciwnik. Nie można zrezygnować z wykonania ruchu, jeśli istnieje taka możliwość.
Wygrywa gracz, który jako pierwszy zajmie sześć węzłów tworzących sześciokąt – neutralny lub w swoim kolorze
Gra może zakończyć się remisem – muszą się na niego zgodzić obydwaj gracze.
Reguła opcjonalna: gracz nie może w kolejnych ruchach przesuwać tego samego piona pomiędzy dwoma węzłami bonusowych formacji.
Można spróbować gry w cztery osoby, w dwóch zespołach. Każdy z siedzących naprzeciw siebie partnerów dysponuje wówczas ośmioma pionami w tym samym kolorze. Możliwa jest też rozgrywka w sześć osób, podczas której gracze mają po pięć pionów w swoim kolorze. Gracze jednego zespołu nie mogą się porozumiewać podczas rozgrywki!
niecodziennik 
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter