Néstor Romeral Andrés kilka razy już mnie zachwycił, więc Epsilon miało wysoko postawioną poprzeczkę. Dało radę? Ciężko wyczuć… Czytaj dalej „Epsilon”
Epsilon
Trinidad
Maureen Hiron dokonał niemożliwego – połączył kółko i krzyżyk z warcabami. Z grubsza. Czytaj dalej „Trinidad”
Squava
Néstor Romeral Andrés najwyraźniej hołduje zasadzie, że należy sobie ułatwiać życie: po ko heksagonalna, duża plansza? Po co tyle pionów? Yavalath jest fajną grą, ale… nie można by jakoś bardziej… kompaktowo? Można. Czytaj dalej „Squava”
Knight Line
Stephen Tavener zrobił mi radochę: Knight Line jest grą o prostych zasadach i niekłopotliwych akcesoriach, w dodatku bardzo kompaktową i wykorzystuje znajome elementy do stworzenia zupełnie nowej jakości… Czytaj dalej „Knight Line”
Nonaga
Víktor Bautista i Roca ma na koncie kilka gier, ale Nonaga zachwyciła mnie prostotą, kieszonkowością i łatwością wykonania w warunkach polowych. W sklepie z artykułami metalowymi zainwestowałem nieco ponad trzy złote w 19 sporych podkładek, wygrzebałem gdzieś sześć kulek ze starych myszek komputerowych – i mam grę! Chociaż wydaje się ona mocno zainspirowana Neutreeko, to wprowadza genialne w swej prostocie urozmaicenie: zmieniający się kształt planszy! Ale po kolei… Czytaj dalej „Nonaga”
Fabrik
Nie wiem, jak on to robi… Dieter Stein ma na swoim koncie kilka naprawdę udanych gier i każda kolejna budzi mój entuzjazm! Proste rekwizyty i spisane w kilku zdaniach reguły oparte na nowatorskim pomyśle to planszówkowy minimalizm, który niezwykle szanuję. Fabrik nawiązuje oczywiście do Go-Moku, ale wprowadzenie jednego nowego mechanizmu zaowocowało powstaniem wyjątkowej gry. Czytaj dalej „Fabrik”
Order and Chaos
Kilka dni temu w telewizorni natknąłem się na kultowy już chyba film Gry wojenne (WarGames) – film raptem dziesięć lat młodszy ode mnie, o nieletnim komputerowym hakerze i rozpętanej przez niego niechcący aferze, która mogła się zakończyć trzecią wojną światową. W kluczowym momencie programiści próbują zatrzymać uruchomiony przez superkomputer start rakiet z ładunkami nuklearnymi próbując wytłumaczyć elektronowemu mózgowi bezsensowność tego działania. Dokonują tego każąc mu analizować klasyczną grę w kółko i krzyżyk… Czytaj dalej „Order and Chaos”
Quod
O masz… Znowu jakaś dziwaczna plansza! I trzy kolory pionów?! Kto to wymyślił?! G. Keith Still, w 1979 roku… I całe szczęście! Wprawdzie gra wymaga sporej uwagi, gdyż łatwo przegapić swoje własne zwycięstwo, oraz nieco wysiłku przy tworzeniu planszy i kompletowaniu pionów, ale zabawa w pełni te wysiłki rekompensuje… Czytaj dalej „Quod”
All Queens Chess
Straszna ciasnota na tych salonach… Same damy, koronowane głowy, a nie bardzo jest gdzie się ruszyć – o utworzeniu jakiejś zgrabnej formacji to nawet nie ma co myśleć! Czytaj dalej „All Queens Chess”
Tic Tac Chec
Szachy nie kręcą mnie wcale, kółko i krzyżyk nie kręcą chyba nikogo… Don Green dokonał cudu: połączył dwie omszałe gry w jedną ciekawą, a dodatkowo – kompaktową! Czytaj dalej „Tic Tac Chec”
Stacks
Znowu ciasno… Gra stworzona w 1999 roku przez Dereka Hohlsa toczy się na planszy 4×4 przy użyciu 48 pionów (po 24 dla każdego gracza) i naprawdę wiele w niej można… Ilość możliwych typów ruchów jest niezwykła dla tak „kompaktowych” gierek.
Czytaj dalej „Stacks”
Dozo
Gra powstała w 1970 roku, jej autorem jest Alexander Randolph. Wymaga wprawdzie dość nietypowych akcesoriów, ale jak zwykle niezbyt kłopotliwych. Trójkątna plansza o boku 7, czyli 28-polowa, oraz po 7 kamieni w czterech kolorach – to wszystko. Żeby było ciekawiej – gra jest dla dwóch lub trzech graczy, co wcale nie zmienia jej reguł, a na dokładkę w czasie rozgrywki każdy z graczy używa dowolnego koloru pionów.
Najnowsze komentarze