Martin Windischer stworzył tę prostą, ale wciągającą grę stosunkowo niedawno, bo w 2003 roku. Akcesoria oczywiście mało kłopotliwe: plansza 6×6 i po 24 piony dla każdego gracza. Powinny one dać się ustawiać w wieże, więc polecam zwykłe warcabowe piony. Przed rozpoczęciem rozgrywki 12 pionów każdego z graczy znajduje się na planszy w pierwszym i drugim rzędzie planszy.
Gracze wykonują ruchy na zmianę. W przypadającej na niego kolejce gracz musi wykonać jedną z poniższych akcji:
- dostawienie piona na planszę. Dostawiany pion można umieścić tylko na znajdującym się na planszy własnym pionie lub wieży pionów.
- przesunięcie piona lub wieży. Przesunąć piona lub wieżę można w rzędzie, kolumnie lub ukośnie, na sąsiadujące wolne pole.
- bicie. Wieża pionów może zbić piona lub wieżę pionów na sąsiadującym polu tylko wtedy, gdy jest ona niższa dokładnie o jeden pion. Zbite piony są usuwane z planszy i nie wracają do gry.
Zwycięża gracz, który doprowadzi swojego pojedynczego piona (nie wieżę!) do ostatniego rzędu planszy, czyli pierwszego rzędu po stronie przeciwnika. Gracz naturalnie przegrywa partię, jeśli na planszy nie ma ani jednego pojedynczego piona jego koloru – nie ma on wtedy możliwości zwycięstwa.
niecodziennik 
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter