Equinox

Interesująca gierka, której autorem jest Jean-Jacques Derghazarian nie wymaga żadnej planszy. A może nie wymaga pionów? Wiem! To gra, która składa się wyłącznie z modułowej planszy. Szesnaście elementów w dwóch kolorach (czyli po osiem w każdym) układa się przed rozpoczęciem rozgrywki w kształcie kwadratu o boku czterech pól w taki sposób, aby utworzyć wzór szachownicy.

Gracze w trakcie rozgrywki dążą do utworzenia grupy o dowolnym kształcie składającej się z siedmiu elementów w ich kolorze stykających się bokami.

Ruch polega na „przepchnięciu” rzędu (poziomo) lub kolumny (pionowo) kafelków, ale nie musi to być cały rząd – można „oderwać” kilka kafelków. Choć reguły tego nie precyzują, to zakładam, że przesuwać wolno tylko po wolnych polach, a więc w sytuacji ze zdjęcia dwa czarne kafelki z prawej kolumny można przesunąć o jedno pole w górę, ale na tym koniec! Za to pojedynczy czarny kafelek z górnego rzędu można przesuwać w lewo lub w prawo z jednym tylko ograniczeniem, które dotyczy całej rozgrywki: po zakończeniu ruchu elementy muszą mieścić się na „umownej planszy” o rozmiarach 6×6 elementów. Na przykład wspomnianych dwóch czarnych kafelków z prawej kolumny w dół przesunąc już nie wolno, gdyż cały „układ” ma już sześć modułów wysokości.

Zmontowałem sobie „zestaw testowy” z elementów szklanej mozaiki łazienkowej, ale przecież żeby spróbować wystarczy choćby szesnaście zwykłych kart do gry: osiem odwracany koszulkami do góry i gotowe! Piwosze mają łatwiej – choć „wafelki” do piwa są spore, to nadają się bardziej, bo ich zaokrąglone brzegi ulatwiają wykonywanie ruchów. Na upartego można zagrać zwykłymi pionami do warcabów czy monetami…