Tryptyk

Storytel daje mi niesamowity komfort – mogę sobie porzucać audiobooki w połowie bez wyrzutów sumienia i konsekwencji finansowych, w końcu płacę abonament! Uświadomiłem to sobie niedawno i od razu skorzystałem z tego spostrzeżenia, pobierając Tryptyk nieco na przekór odrazie, jaką wzbudzały we mnie od dawna okładki serii z Willem Trentem. Nie żałuję!

Do mojej wcześniejszej niechęci do powieści Karin Slaughter przyczyniały się też zapewne pobieżnie przeglądane recenzje czytelników: że brutalne, dosadne, że drastyczne i obrzydliwe. Nie tego szukam w lekturach, więc… po prostu po nie nie sięgałem, a trzeba było to zrobić. Zaległości da się nadrobić, w końcu jest lato.

Faktycznie – jest nieprzyjemnie: brutalne morderstwa i seksualne wykorzystywanie nastolatek, nocne życie Atlanty, pokiereszowani przez życie bohaterowie i tej nieco jaśniejszej, i mroczniejszej strony wydarzeń. Odbioru nie ułatwia ani narracja, prowadzona przez z punktu widzenia kilku postaci, ani poszukiwanie rozwiązania kryminalnej zagadki w odległej o dwadzieścia lat przeszłości bohaterów. Karin Slaughter lubi też i potrafi budować złożone postacie, stopniowo odsłaniając ich przeszłość, ujawniając motywy działania, słabości i lęki. W całej tej dosadności i dosłowności to dość… kobiece? Filip Kosior potrzebował ponad 14 godzin na przeczytanie czterystustronicowej książki – dobrze, że się nie spieszył, choć pierwsze trzy godziny budziły mój niepokój o to, czy dotrwam do końca.

Chciałem odetchnąć przy jakimś lekkim, polskim fantasy, ale dałem sobie spokój po godzinie i odpaliłem Pęknięcie – drugą część serii z Willem Trentem.

Dobrze, że mam abonament!