Tę grę powszechnie uważana się za przodka współczesnych warcabów. Ponoć pierwsze jej ślady odnaleziono w Egipcie i datowane są na około 1400 lat przed naszą erą, ale wielu badaczy podważa tę datę i wskazuje na okres średniowiecza. U Maurów znana była jako quirkat, u Arabów saharyjskich jako zamma lub damma. Do Europy trafiła przez Hiszpanię, gdzie po raz pierwszy opisał ją król Kastylii Alfons X w 1283 roku pod nazwą alquerque de doze. Przypuszczalnie właśnie ona rozwinęła się do formy znanych dziś warcabów.
Co ciekawe – dotarła wraz z Hiszpanami do Nowego Świata, gdzie mogła dać początek grze Indian Zuni Kolowis Awithlaknannai, czyli „Walczące Węże”. Zastanawiające jest też podobieństwo planszy do Fanorony…
Do rozegrania partyjki potrzebna będzie specjalna, ale dość prosta plansza oraz 24 piony – po 12 czarnych i białych.
Grę rozpoczyna zawsze grający pionami białymi, gracze wykonują ruchy na zmianę. Piony poruszają się jedynie po wyznaczonych liniach w dowolną stroną, zawsze o jedno pole. Bicie następuje po przeskoczeniu przez wrogiego piona na następne w linii, wolne pole za nim. W jednym ruchu można zbić wiele pionów przeskakując przez nie kolejno. Bicie jest obowiązkowe. Czasem stosuje się regułę, że nieuważny gracz traci piona którym mógł wykonać bicie, ale tego nie zrobił.
Wygrywa ten z graczy, który zbije wszystkie piony przeciwnika.
niecodziennik 
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter