Od biedy można chyba spróbować pyknąć partyjkę na zwykłej szachownicy – wprawdzie hasami shōgi wymaga planszy 9×9, ale przecież można stawiać piony na skrzyżowaniach linii, jak w Go. Nawet tak będzie lepiej – w końcu to tradycyjna gra z Kraju Kwitnącej Wiśni… Dzięki wsparciu mojego domowego tłumacza z japońskiego dowiedziałem się, że wprawdzie hasami znaczy „nożyczki”, a shogi translator google tłumaczy jako „tworzenie ubrań”, ale już hasamu oznacza coś jak „szczypać”, „być wewnątrz” „pomiędzy”, a shogi to słowo opisujące chyba generalnie gry planszowe, bo występuje w nazwach kilkunastu wariantów tradycyjnych i współczesnych japońskich gier.
Każdy z graczy dysponuje osiemnastoma pionami, ustawionymi w pierwszym i drugim rzędzie po swojej stronie planszy. Piony poruszają się jak europejska wieża szachowa – w rzędach i kolumnach, na dowolną odległość, nie przeskakując pionów własnych ani przeciwnika. Bicie odbywa się przez pojmanie, jak w Tablut, wolno bić jednocześnie całe rzędy wrogich pionów – ale tylko wtedy, gdy między bitymi pionami nie ma wolnych pól. Możliwe jest też jednoczesne bicie w kilku kierunkach, ale tylko w rzędach i kolumnach. Bicie występuje jedynie w wyniku ruchu ofensywnego, graczowi wolno wchodzić swoim pionem pomiędzy pionki przeciwnika.
Oczywiście ruchy wykonywane są na zmianę, zwycięża gracz, któremu uda się zbić wszystkie piony przeciwnika. Proste? Pozory…
niecodziennik 
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter