Taki już widać mój los – zamiast lansować się w pierwszych rzędach, wśród intelektualnych elit i kulturalnej śmietanki, znów przesiedziałem cały koncert za kotarą. Trzeba znać swoje miejsce w szeregu…
Przynajmniej nikt mi nie kasłał do ucha.
Za kotarą
Jedna myśl na temat “Za kotarą”
Dodaj własny
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter
Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.
niecodziennik 
Coś tam się nagrało…
PolubieniePolubienie