Harvest

Brian Wittmann ma na swoim koncie kilka prostych, ale intrygujących gier – Harvest od razu zwrócił moją uwagę prostymi akcesoriami i oryginalną mechaniką rozgrywki. Heksagonalna plansza o boku 4 (choć według autora można próbować na „oczko” mniejszej i większej), odpowiednia do zapełnienia całej planszy ilość pionków, 10 minut na partyjkę – i jedziemy!

Niewiele gier rozpoczyna się przy zapełnionej pionami planszy, więc jedno jest pewne – będzie ich w trakcie rozgrywki ubywać. Równie nietypowe jest to, że ruch każdego gracza składa się z dwóch kroków – może to być usunięcie piona z planszy lub jego przesunięcie, w dowolnej kolejności a nawet… konfiguracji, bo można w swoim ruchu usunąć lub przesunąć dwa piony. Zarówno usunięcie, jak i przesunięcie mają swoje ograniczenia: zdjąć z planszy można tylko piona, który nie sąsiaduje z pustym polem, zaś przesunięcie polega na przeskoczeniu przynajmniej jednego piona w linii prostej w dowolnym kierunku i na dowolną odległość, jednak ruch taki musi się zakończyć na polu sąsiadującym z przynajmniej jednym zajętym przez innego piona. Gracz nie może zrezygnować ze swojego ruchu, ale może wykonać tylko jeden krok.

Jeśli na skutek przesunięcia na planszy powstaną dwie, niepołączone ze sobą grupy pionów, to mniejsza z nich zostaje usunięta z planszy. Wszystkie opuszczające grę piony zwiększają dorobek punktowy gracza wykonującego ruch. Gra kończy się w momencie, w którym na planszy pozostają dwa ostatnie piony – wygrywa oczywiście ten, kto w trakcie gry uzbiera ich więcej.