Stosunkowo młoda gra, wynaleziona przez dwudziestodwuletniego wówczas (1954 rok) S.W. Golomba – studenta uniwersytetu w Harvardzie. Nazwa powstała od pięciu kwadratów zestawionych we wszystkich możliwych kombinacjach, z których składa się każdy z elementów gry. Pozorna prostota tej układanki jest złudna – ilość możliwych posunięć jest większa niż w szachach
Komplet pentomina to spore wyzwanie dla szarych komórek osamotnionego gracza. Dwanaście elementów, każdy składający sięz pięciu kwadratów-jednostek daje powierzchnię sześćdziesięciu jednostek. Można ją zamknąć w formie prostokątów w czterech rozmiarach: 6×10, 5×12, 4×15 i 3×20. Format 2×30 niestety nie wchodzi w grę – kształt niektórych elementów powoduje, że niemieszczą się na tak wąskim obszarze.
Jednak pozostałe warianty dają wiele możliwości zabawy – zapełnienie prostokąta 6×10 według obliczeń matematyków jest możliwe na ponad 2300 sposobów. Im obszar bardziej wąski, tym możliwości mniej: 5×12 ma nieco ponad 1000 rozwiązań, 4×15 – 368, 3×20 – tylko dwa rozwiązania.
Inna „prostokątna łamigłówka” dotyczy nietypowej powierzchni układu, powiększonego o pięć pól. W układzie 5×13 kwadracików należy umieścić wszystkie kamienie w ten sposób, aby wewnątrz układu pozostałe przestrzeń o kształcie wybranego kamienia pentomina. Warto zaznaczyć, że zadanie jest rozwiązywalne dla każdego z dwunastu kształtów pentominowych kamieni i każdy z tych kształtów można uzyskać na wiele różnych sposobów.
niecodziennik 