Chociaż domino często mnie inspirowało jako ciekawy symbol, to jako gra (mimo dziesiątek odmian i wariantów) jakoś szczególnie mnie nie pociągało. Właściwie poza naszą „domową” odmianą Remika przy użyciu double-nine nie grywałem w żadną inną dominową grę – zawsze zniechęcała mnie konieczność prowadzenia notatek i obliczeń, irytowała „jednowymiarowość” rozgrywki. Chciałem układać z kostek jakieś płaszczyzny i dopiero Dominoku dało mi taką możliwość – i inspirację!To kolejny prototyp, więc reguły jeszcze ewoluują – nie mam zbyt wiele możliwości ich testowania.
Do rozegrania partyjki potrzebny jest tradycyjny u nas zestaw sześciooczkowy pozbawiony dubletów, a więc zaledwie 21 kamieni. Losowy kamień wyłożony na stół jest zaczątkiem gry, przeciwnicy losują po trzy kamienie – daje to dość sympatyczną, rozrywkową rozgrywkę. Zwiększenie ilości kamieni na ręku pozwala na rozegranie bardziej „mózgożernej” partyjki. Pozostałe kamienie pozostają w zakrytej puli.
Gracze w kolejno wykonywanych, obowiązkowych ruchach dokładają po jednym kamieniu do rozrastającej się na stole formacji w taki sposób, aby w rzędach i kolumnach powstającej konstrukcji nie powtarzały się połówki kamieni z taką samą liczbą oczek – podobnie jak we wspomnianym Dominoku, jednak tu nie ma ograniczeń „rozległości” powstającej formacji ani ograniczeń powierzchni styku dokładanych elementów.
- Wyłącznie po dołożeniu kamienia na najniższym poziomie graczowi przysługuje bonus: możliwość „podniesienia” któregoś z leżących już na stole kamieni na „drugie poziom” formacji w taki sposób, aby przykryć połówki o takiej samej liczbie oczek, jak na dokładanym kamieniu. Jeśli to zrobi, może wykonać kolejny ruch – dołożyć kamień z ręki, jeśli to możliwe – „podnieść” inny, leżący już na stole itd. Podnoszenie nie może powodować podzielenia istniejącej formacji na mniejsze.
- W ramach swojego ruchu gracz może również położyć kamień z ręki bezpośrednio na „drugim poziomie”, ale na tym kończy swoją kolejkę ruchu.
- Po każdym dołożeniu kamienia do formacji gracz dobiera kamień z puli, uzupełniając rękę do ilości z początku rozgrywki.
Celem każdego z graczy jest ułożenie kamienia na „trzecim poziomie” – poprzez jego „podniesienie” lub dołożenie z ręki. Zwycięża pierwszy, który tego dokona.
niecodziennik 