Narobił mi Wagiel smaku już dawno temu, bo w sierpniu chyba Voo Voo zaczęło sączyć do sieci informacje o swojej nowej płycie. Ględzili i ględzili, a ja robiłem się coraz bardziej głodny…
No i stało się. Mam, kupiłem. Za kilka dni stanie obok całej reszty dyskografii zespołu, który uważam za najwartościowszy na krajowym rynku, ale póki co – delektuję się, wyłapuję smaczki i znów nabieram ochoty na muzyczną podróż przez ponad ćwierć wieku twórczości Wojtka Waglewskiego i jego zespołu, bo w każdym chyba utworze słychać jakąś inną ich płytę…
Na tej płycie na pewno może się podobać pogodny utwór tytułowy, z rozbrajającymi chórkami i klimatem z lat sześćdziesiątych, który słychać w kilku jeszcze utworach na tym krążku. Rozbrajają mnie „mruczanda” w Po godzinach, między oczy trafia dzięki prostocie tekstu Kim Bym Był, w którym Wagiel pokazuje się jako wytrawny gitarzysta. Wokalistą szczególnym nigdy dla mnie nie był, ale to tylko wzmacnia autentyczność przekazu jego tekstów – jak w utworze Pokój.
W Gdybym zachwycił mnie występ gości z… Azerbejdżanu – Alima Qasimova i jego córki, Fargany Qasimovej. Grubo uszyty Tli Się daje niezłego kopa, Dokąd Idą snuje się jak mantra ponad osiem minut i ma klimat rodem ze Sno-powiązałki, co raczej nie budzi we mnie entuzjazmu, ale podziw z pewnością tak… Płytę spina klamra pogodnej kompozycji Odpuść Mi Moje Życie, dzięki której mam ochotę od razu zacząć słuchanie od pierwszego numeru.
Nie wchodzi mi właściwie tylko Skrzyżowanie…
niecodziennik 
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter