Czy imię ma rzeczywiście wpływ na nasze losy? Pannonica Rothschild pewnie by ochoczo przytaknęła, bo podobnie jak Eublemma pannonica, pewien gatunek ćmy, była stworzeniem wyjątkowym – i nocnym.
Czy to rzeczywiście książka o wyjątkowej kobiecie? W pewnym sensie tak… Jej decyzja o odejściu od rodziny i zaangażowanie w jazzowe życie Nowego Jorku, pomaganie czarnym muzykom, wyjątkowa relacja z Theloniousem Monkiem są oczywiście intrygujące, ale nabierają innych barw w kontekście jej pochodzenia. Nie bez znaczenia są przecież bajeczne bogactwo i osamotnienie w dzieciństwie, żydowskie pochodzenie, choroba psychiczna i samobójstwo ojca, o których w rodzinie uparcie milczano przez lata. Nie wybrała sobie łatwego życia – w latach pięćdziesiątych w Stanach widok eleganckiej damy za kierownicą luksusowego wozu, w którym siedzi kilku czarnych gości nie należał do codzienności…
To na pewno ciekawa historia wyjątkowej rodziny i chociaż opowiada ją Hannah Rothschild to nie wydaje się, żeby idealizowała swoich przodków czy starała się ukrywać wstydliwe wątki w ich biografiach. Historyczno-genealogiczne dywagacje to niemal połowa objętości tej lektury, reszta to wspomnienia muzyków i o muzykach, a jest komu i kogo wspominać: Nica była czymś na kształt mecenasa czy menadżera jazzmanów w tamtych latach i pozostawiła swój trwały ślad w historii muzyki – widać to choćby w tytułach dedykowanych jej utworów: „Nica’s Tempo”, „Nica”, „Nica’s Dream” , „To Nica”, „Blues for Nica”, „Nica Steps Out”, „Inca”, „Thelonica” czy „Pannonica”. Pozazdrościć…
Nie jest to może lektura porywająca, ale pozwala spojrzeć na ważne dla jazzu czasy i wydarzenia z ciekawej perspektywy i jest świetnym pretekstem do muzycznych poszukiwań – więc i tak polecam!
niecodziennik 
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter