Néstor Romeral Andrés kilka razy już mnie zachwycił, więc Epsilon miało wysoko postawioną poprzeczkę. Dało radę? Ciężko wyczuć…
Ujmująca jest prostota reguł: gra zaczyna się na pustej planszy heksagonalnej o boku 6 lub większej, gracze na zmianę dostawiają na nią po dwa piony (swój i rywala) dążąc do utworzenia prostej i nieprzerwanej linii z pięciu swoich pionów. Piony nie zmieniają pozycji, nie ma bicia, nie można tworzyć pięciopionowej linii w kolorze rywala. Brak możliwości ruchu oznacza przegraną.
Konieczność dostawiania pionów w kolorze rywala i unikanie ułatwiania mu życia to z pewnością wyzwanie dla szarych komórek, ale ta gra nie jest w żaden sposób nowatorska, jak choćby Taiji czy Coffee tego samego autora, ale oczywiście warto pyknąć parę kolejek… To kolejny argument za tym, żeby zorganizować sobie przyzwoitej jakości planszę heksagonalną.
niecodziennik 
Dodaj komentarz logując się przez FB lub Twetter